ඊට ප්‍රධාන හේතුව ලෙස ඔහු පෙන්වා දෙන්නේ ලංකාවේ සංගීත ක්ෂේත්‍රයේ නියැලෙන්නන් එකම ආරයක් අනුගමනය කිරීමත් විශේෂයෙන්ම ඉන්දියාවෙන් ගෙන එන හැමදේම තෝරා බේරා ගැනීමකින් තොරව භාවිතයට ගැනීම බවයි.
ලංකාවේ කලාකරුවකුගෙන් රැකියාව කුමක්දැයි ඇසූ විට ඊට පිළිතුරු දීමේ හැකියාවක් නොමැති වී ඇත්තේ මේ කඩා වැටීම සහ මුලාවීම යන හේතු නිසා යැයි ඔහු පවසයි.
එමෙන්ම එෆ්. එම් නාලිකාවල සිටින අයට කුමන හැකියාව තිබුණත් රසඥතාවයක් නොතිබීම මෙම සංගීත ක්ෂේතත්‍රයේ කඩා වැටීමට තවත් හේතුවක් වී ඇති බව ඔහු තව දුරටත් පෙන්වා දෙයි.
ඉතාමත් උස්ස ගණයෙහිලා සැලකිය හැකි සිංහල චිත්‍රපට විවිධ හේතු සොයමින් වාරණයට ලක් කළද අසැබි දසුන් රැගත් ගීත වීඩියෝ වාරණයට ලක් නොවන්නේ මන්දැයි යන්න ඔහු ප්‍රශ්න කරයි.
යුරෝපීය සහ ඇමරිකානු සංගීතය හොදින් හැදෑරීමෙන් අපට ඉතා උසස් සංගීත ආරක් ගොඩනගා ගත හැකි බැවින් ඉන්දියානු සංගීතය පසුපස යෑමෙන් ඵලක් නොවන බව ඔහු පවසයි.
ප්‍රමාණත්මක බවට වඩා ගුණාත්මකබාවයට මුල් තැන දීමත් තමන්ගේ හැකියාවන් සහ සීමාවන් හරිහැටි හදුනා ගැනීමත් තුළින් වැටුණු සංගීතය යළි ගොඩගැනීම පහසු වන බව ඔහු අවධාරණය කර සිටී.